əsa

is. <ər.> Əl ağacı. Çiyninə aldı bir lətif əba; Əlinə aldı bir zərif əsa. S. Ə. Ş.. Molla Kərim də dişlərini qıcırdıb, əsasının şiş ucu ilə çuvalın o yan-bu yanına bir-iki dəfə vurdu. B. T.. Hacı Rəsul, qonağın əsasını alıb divara söykəmək istədi. M. C..